donderdag 30 september 2010

De moederspagaat



Ik zou vanmorgen lekker een rondje gaan hardlopen.
Ik zou vanmiddag naar een bijeenkomst over de nieuwe werkkostenregeling gaan.
Maar Oudste is ziek.
‘En ik zou lekker gaan lopen en vanmiddag naar een belangrijke info-vergadering gaan,’ mompel ik verbolgen tegen mijn spiegelbeeld.
‘Maar dit is nou precies de reden waarom voor je jezelf begonnen bent,’ zegt Man droogjes.
Is ook zo, ik wil er altijd, altijd voor mijn kinderen zijn.
Maar toch wekt het wrevel op dat ik weer degene ben die haar plannen aan moet passen.
Dat ik nu niet in een moederspagaat lig omdat ik over mijn eigen tijd kan beschikken, daar ga ik maar even aan voorbij.
Oh yes, martyrship suits me well.

woensdag 29 september 2010

It's gonna be a very good day



Een heel goede dag, mag ik wel zeggen.
Technisch gesproken is iedere dag dat de hond niet in de keuken gescheten heeft een goede dag.
Want vandaag is de werkster terug van vakantie.
Zodat mijn in twee weken totaal verslonsde huis er over een paar uur weer piekfijn uit zal zien.
In mijn optimisme dacht ik nog mooi, dat scheelt weer € 100 ‘dat houd ik zelf wel even bij. Op woensdagmiddag ben ik tenslotte vrij.'
Op vrijdagmiddag ook maar dan staan er paardrij- en zwemlessen op het program dus dat werd hem niet.
Maar die woensdagmiddag kwam. En ging.
En ik had totaal geen zin in dat focking huishouden het druk met andere zaken.
Iets met aandacht voor de kinderen enzo.
En die berg strijkgoed die hard om een heet strijkijzer riep.
Met andere woorden, ik deed geen zak.
Trok een keer of wat de stofzuiger door de hut en verklaarde mezelf tot Goede Huisvrouw.
Wreef eens in m’n handen en dook op de bank met een boek en een pot thee.
Dit weekend begonnen zelfs de kinderen opmerkingen te maken als ‘Mam, moet je niet eens schoonmaken?’
Geen idee trouwens waarom ze zich daarvoor tot mij wenden.
Ik bedoel, ze hebben toch ook een vader?
Maar anyway, vanmiddag is de hut weer schoon.
En kan ik met een gerust hart weer op de bank gaan liggen lezen.