Ze leren leuke dingen in groep 3

Zoek de verschillen

It's tough being a parent

Oudste heeft een boekbespreking.

Door omstandigheden die niet helemaal aan haarzelf te wijten zijn, was ze wat laat met voorbereiden.

Godzijdank heb ik haar het boek dat ze in gedachten had uit haar hoofd gepraat en in plaats daarvan een boekje aangeraden dat ik (en man) haar bij het naar bed gaan al een keer voorgelezen hebben.

Mees Kees in de Gloria.

Het kinderboekenweekgeschenk van vorig jaar.

Zó leuk!

Zo leuk dat we direct alle delen van Mees Kees bestelden.

We weten inmiddels alles van Mees Kees.

We zijn nu, och jee toch, bezig met het al-ler-laatste deel.

Boehoe.

Maar ik dwaal af.

Oudste las het boekje maandag nog een keer en moest gistermiddag het formulier invullen over wat ze ging vertellen en wat ze ging voorlezen en laten zien.

En daar ging het mis.

Want de televisie lonkte. Veel te hard.

Ik suggereerde dat ze beter even op haar kamer kon gaan zitten.

Een uurtje en welgeteld drie geschreven woorden later sommeerde ik haar naar de eettafel.

Maar ook daar bleef ze vanuit haar ooghoek naar de tv kijken.

En toen was het ineens bedtijd.

En werd oudste zenuwachtig.

Want het was niet af!

Met pijn in mijn hart stuurde ik haar toch naar bed.

Hier moest een lesje geleerd worden.

Dacht ik stoer en zat er vervolgens de hele avond mee in mijn maag.

Oudste ook.

Die had vannacht niet heel lekker geslapen, wist ze me te vertellen vanmorgen

Yes! The fruit of my labour!

Oudste ramde in no time haar ontbijt naar binnen en ging aan de slag.

Net op tijd was ze klaar.

Voor haar én mijn bestwil heeft ze haar lesje nu hopelijk inderdaad geleerd...

Reality check

Zaterdagavond, net na middernacht.
Ik sta met man en vrienden in de Warhol in Groningen.
De nieuwe Warhol want de oude ging dicht en werd later op een nieuwe locatie weer geopend.
We vallen in het staartje van het verjaardagsfeest van een achttienjarige.
De tent is gevuld met tieners.
En wij.
Dertigers en veertigers
Ik voel lichtelijk eh.... niet op mijn plaats.
'Technisch gesproken zou ik de moeder kunnen zijn van één van deze tieners,' prevel ik.
'Sterker nog, dat denken ze waarschijnlijk ook allemaal,' meldt vriend J.
Fijne jongen, die J.
Die gedachte deprimeert me enorm.
Thuis kan ik mezelf nog wijsmaken dat ik jong, hip and happening en 29 ben.
Maar tussen een stel kinderen die net zindelijk zijn, lukt dat een stuk minder.
Zo snel mogelijk smeren we 'm, we duiken De Groote Griet in.
Daar voelen we ons beter.
Totdat ik op het toilet aangesproken wordt met 'mevrouw'. Mevrouw!
Zucht.

Een bofkont, of 'het equivalent van een natte droom'

Mijn leukste ooit

Eigenlijk heb ik helemaal niets met Oud & Nieuw. Vervelend, langdradig en eindeloos zijn woorden die in me opkomen bij de gedachte aan oudjaarsavond. Zelfs op een feest kijk ik eindeloos op mijn horloge of ik al bijna naar bed mag.

Voor gisteravond hadden we niet eens een feest op het programma staan. Oudjaarsavond zouden we thuis met z'n viertjes en onze honden doorbrengen.

Gaap.

Maar gelukkig, er was redding!

Waar ik vorige week onder de kerstboom niet kon spelen met W.ii P.arty omdat het spel overal uitverkocht was, kon dat gisteravond wel. Thank God voor B.ol.com!

Direct na het avondeten begonnen we. En net voor twaalf uur kwamen we tot de conslusie dat we nu écht moesten stoppen anders zouden we de hele rambam nog missen ook! We speelden bordspellen, deden tournooitjes en lachten ons de kramp in kaken. Het was mijn leukste oudjaarsavond ooit. Ever.

Aan goede voornemens doe ik niet. Tenminste, niet met nieuwjaar. Waarom zou alles wat je anders niet lukt in een nieuw jaar op magische wijze wél lukken?

Wel nam ik me vorige week voor positiever in het leven te staan. Kijken naar wat is in plaats van wat zou kunnen zijn. Mijn aandacht richten op fijne momenten in plaats van op vervelende momenten.

Dus dat ik toen het nieuwe jaar nog geen tien minuten oud was al hondenstront en -pis op stond te ruimen, daar hoort u mij niet over. Ik genoot van het moment. *kuch*