Rust en regelmaat

Hoewel ik het de afgelopen week heerlijk vond om 's morgen niet te hoeven heuen (haasten) valt er toch ook veel te zeggen voor de regelmaat.
Nu de vakantie er weer op zit en de meiden weer naar school zijn haal ik toch enigzins opgelucht adem en voeg me weer in het keurslijf.
De laatste dag van de maand alweer. Een dag om wat klusjes af te maken.
Wat aangiften afronden, mijn nietzobelangrijke e-mail beantwoorden (de belangrijke krijgen direct mijn aandacht) zodat ik me morgen weer kan wijden aan een nieuwe klus.
Voor het eerst sinds mijn start als zelfstandige loop ik eens redelijk in de pas met het inleverschema.
Als belastingconsulent krijg je van de belastingdienst 13 maanden uitstel voor het inleveren van de aangifte inkomstenbelasting.
Heel fijn van ze, anders zou ik van januari tot 1 april aan een stuk door moeten werken, dag en nacht. En dakanniehè?
Zo reëel zijn ze dan ook wel weer.
Aan dat uitstel zijn wel voorwaarden verbonden: iedere inlevertermijn moet je een vast percentage aangiften inleveren.
Daarbij mag je iets uit te pas lopen maar als je teveel achterloopt, krijg je een vermanende brief van de fiscus.
Als je de volgende termijn niet alsnog je achterstand hebt ingehaald, kan de inspecteur een paar klanten aanwijzen en die aangiften heb je dan maar in te dienen.
Als ook dat niet lukt, kom je op de zwarte lijst en krijg je geen uitstel meer.
Niet alleen voor dat jaar maar gewoon nooit meer.
Als startende ondernemer kon er nog wel eens wakker van liggen.
Want stel, stel, stel dát?
Inmiddels ben ik 5,5 jaar verder en weet ik dat het eigenlijk altijd wel goed komt.
Als ik eens achter loop, zet ik de schouders eronder en haal de achterstand in.
Dit jaar loop ik keurig in de pas en dat geeft toch ook wel een lekker gevoel.
Normaal moesten opa en oma in maart de nodige woensdagen op komen passen om alles af te krijgen. Nu is de woensdag lekker van mij.
Dat heb ik toch maar mooi voor elkaar.

(Bent u op de tweede regel al afgehaakt? Verbaast me niets hoor. Als man over zijn werk begint, begin ik ook direct glazig te kijken.)

Elfjes

Ook in groep 5 leer je leuke dingen.
Vooral als je, net als je moeder, iets met taal hebt.
Dan schrijf je zelf elfjes.
Kleine gedichtjes van, u raadt het al, elf woordjes.
De elfjes die je schrijft zijn stuk voor stuk briljant.
Maar de allerbriljantste plaatst je trotse moeder gewoon op haar blog:

Opschieten
Snel snel
Schoenen jas schooltas
Opschieten snel snel snel
Bel

Bon
Hard gereden
Helemaal niet leuk
Een bon boete bekeuring
Weg

Secret Valentine

En toen lag er zaterdag een pakje op de mat.
Voor mij.
Met de instructie: 'Maandag pas openmaken'.
En dat het maandag valentijn zou zijn, dan wist ik natuurlijk al.
Ik ben tenslotte blond én slim.
Ja dat kan ja.
U begrijpt dat het pakje me het hele weekend aankeek.
'Open me toch, open me toch', leek het te schreeuwen.
Maar ik kan me beheersen hoor.
En stond om 6.58 uur de verpakking er af te rukken.
En wat het een cadeau was het:




Dank je wel, lieve Floor!

Het slachtoffer en de dader

Het slachtoffer:

De dader: